Ik hou van reizen. Van de haastige opwinding en lichte irritaties op vliegvelden en treinstations tot het enigszins gedesoriënteerd door een nieuwe stad wandelen en alle nieuwe beelden, geuren en geluiden ervaren. De afgelopen vier weken voelde ik me dan ook zeer bevoorrecht toen ik de kans kreeg om drie continenten te bezoeken en er te werken. In Taiwan verkende ik Taipei en omgeving met mijn man en onze oudste zoon die daar op studentenuitwisseling is, in Chicago gaf ik presentaties en leidde ik vergaderingen tijdens Beta Gamma Sigma's Global Leadership Summit en in Lissabon nam ik deel aan de jaarlijkse bijeenkomst van het Globally Responsible Leadership Initiative waar de Universiteit Maastricht lid van is.

Op het eerste gezicht leken dit heel verschillende plaatsen en ervaringen met een andere architectuur en infrastructuur, een ander tempo en intensiteit van interactie en verschillende talen en gewoonten. Maar ondanks deze opvallende en interessante verschillen, vond ik de overeenkomsten nog fascinerender. Op alle drie de plaatsen zag ik ouders genieten van de dag met hun kinderen, mensen die samenkwamen om iets te eten en te drinken, mensen die lachten en genoten van elkaars gezelschap, mensen die zich inzetten om hun werk zo goed mogelijk te doen. Maar helaas ook mensen die buitengesloten werden, smeekten om wat hulp en aandacht en mensen die gestrest leken als de dingen niet gingen zoals ze voor ogen hadden.

Dit zijn allemaal manifestaties van een universele gemeenschappelijke menselijke kern waarin meer fundamentele menselijke waarden en behoeften zoals erbij horen, gezien, gerespecteerd en gewaardeerd worden, richtinggevend zijn voor gedrag. Ik vind het bestaan van deze gemeenschappelijke basis uiterst bemoedigend in de huidige strijd om een duurzamere toekomst voor onze wereld te creëren, omdat het als basis kan dienen om de broodnodige bruggen te bouwen tussen de huidige kloven die vermeende diversiteit heeft gecreëerd. Natuurlijk kan de verschillende invulling van menselijke kernwaarden en behoeften in verschillende contexten de herkenning van de gemeenschappelijke menselijke kern soms vertroebelen, maar met een nieuwsgierige geest en de bereidheid om contact te maken met de andere mens, kan deze gemakkelijk worden herontdekt. Dus, waar ga jij je de volgende keer dat je reist op richten?

Mariëlle HeijltjesUitvoerend Directeur UMIO - Universiteit Maastricht