Toen ik uit het vliegtuig stapte en door de bruisende straten van Kaapstad reed, overviel me een gevoel van opwinding. Het was mijn eerste keer in de Moederstad en ik kon niet wachten om alles te ontdekken wat het te bieden had. Toen ik incheckte in mijn appartement, werd ik begroet door de gebruikelijke voorzieningen - een comfortabel bed, een kleine kitchenette en een klein balkon met het geluid van vogels en de drukke stad. Maar toen ik me installeerde, viel me iets ongewoons op: een boek achtergelaten door de vorige gasten, "For Whom The Bell Tolls" van Earnest Hemingway. Het was een onverwachte maar welkome aanvulling op mijn bezoek. Toen ik het boek in mijn handen hield, voelde ik een gevoel van serendipiteit. Hier was ik, op een onbekende plek, en het eerste wat ik tegenkwam was een boek dat thema's verkent als liefde, opoffering en de verschrikkingen van conflicten. Hoewel de roman niets met Zuid-Afrika te maken heeft, herinnert het ons aan de menselijke kosten van conflicten en het belang om op te komen voor wat juist is. Thema's die Zuid-Afrika helaas goed kent.

Tijdens mijn verblijf in Kaapstad sprak ik met lokale ondernemers en leerde ik over de unieke uitdagingen en kansen van zakendoen in dit diverse en verdeelde land. Ik leerde dat zakelijk succes niet iets is dat je alleen in Kaapstad bereikt. In plaats daarvan wordt het in de loop van de tijd ontwikkeld, waarbij gemeenschappen worden opgebouwd, terwijl sommige ondernemers zelfs zorgen voor onderwijs en huisvesting. Een bloeiend bedrijf kan moeilijk zijn in een land met extreme armoede en nog steeds verdeeld door ongelijkheid en gebrek aan toegang tot goed onderwijs. Ondanks het "leidende verhaal" dat er een einde is gekomen aan de apartheid, hebben veel Zuid-Afrikanen nog steeds te maken met economische en sociale ongelijkheid waardoor ze niet hun volledige potentieel kunnen bereiken. Daarnaast heeft Kaapstad een hoog werkloosheidscijfer, wat het armoedeprobleem verergert. Als gevolg daarvan is het moeilijk om werk te vinden, en degenen die werk vinden verdienen vaak een laag loon dat niet genoeg is om in hun basisbehoeften te voorzien. Dit zorgt ervoor dat veel gezinnen moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen en kan leiden tot een neerwaartse spiraal van schulden en wanhoop, die soms leidt tot criminele activiteiten.

Toen ik een township bezocht, zag ik met eigen ogen met welke problemen veel Zuid-Afrikaanse gemeenschappen te maken hebben. De mix van emoties trof me toen ik de eerste tekenen van vooruitgang en ondernemingszin zag, maar ik was ook geschokt door de slechte leefomstandigheden en het gebrek aan kansen voor de meesten. Ik voelde me schuldig omdat ik een rijke toerist was die de armoede van anderen observeerde, als een soort armoedesafari. Het was moeilijk te rijmen met het idee dat onze huidige welvaart deels is gebouwd op het lijden van anderen.

Om het armoedeprobleem in Kaapstad aan te pakken, moet er een gezamenlijke inspanning worden geleverd om de onderliggende oorzaken van het probleem aan te pakken. Dit betekent dat de erfenis van de apartheid moet worden aangepakt en dat er moet worden gewerkt aan een meer inclusieve en rechtvaardige samenleving. Het betekent ook investeren in betaalbare huisvesting en opleidingsprogramma's en het verbeteren van de toegang tot onderwijs. Door te investeren in onderwijs kan Zuid-Afrika werken aan een rechtvaardigere en rechtvaardigere samenleving voor al zijn burgers. Een voorbeeld is het Sustainability Institute, dat huisvesting, banen en onderwijs biedt aan de gemeenschap. Dit concept van gemeenschapsvorming is ook te zien bij verschillende regionale wijnmakerijen. Naarmate de week op de Universiteit van Stellenbosch vorderde, werd het door verschillende gastcolleges duidelijk dat ontberingen dit land en zijn inwoners hebben gevormd tot een veerkrachtigere staat. Een staat die langzaam leert om onafhankelijker te zijn door samen te werken.

Over het algemeen zijn armoede en ongelijkheid complexe problemen die een veelzijdige aanpak vereisen. Hoewel er geen snelle oplossing is, geloof ik in lokale organisaties zoals het Sustainability Institute en de ondernemers die ik in Kaapstad heb ontmoet en die het concept van gemeenschapsvorming hebben omarmd als een vorm van ethisch leiderschap. Zij hebben het potentieel om de ongelijkheid in Zuid-Afrika te verminderen en de positie van het land in de wereld te versterken. Het is mogelijk om duurzame vooruitgang te boeken en het leven van mensen die in armoede leven te verbeteren door de onderliggende oorzaken van het probleem aan te pakken en samen te werken. We kunnen allemaal mensen zijn die verandering teweegbrengen door anderen te willen leiden of helpen, en het is van cruciaal belang om te blijven vechten voor wat juist is, zoals de hoofdpersoon in "For Whom the Bell Tolls". Onthoud dat echte verandering klein begint, maar als we allemaal samenwerken, kunnen we een groot verschil maken.

Deze column is geschreven door On-Campus MBA-student Jack Croes als onderdeel van onze MBA op campus Internationale week. Ons On-Campus traject heeft een on-campus leervorm en is onderdeel van het executive modulaire deeltijd MaastrichtMBA programma. Het programma heeft een Triple Crown accreditatie en is bedoeld voor professionals met minimaal 5 jaar werkervaring.