De kans is groot dat je op school nog nooit hebt gehoord over de Population Registration Act die in 1950 in Zuid-Afrika werd ingevoerd. Maar misschien heb je wel een documentaire gezien over de wijnstreek Stellenbosch en de Boulderpinguïns en wil je ooit naar Kaapstad vliegen. Dan zul je waarschijnlijk behoorlijk geschokt zijn als Cole, je gids voor die dag, tijdens een Pinotage-proeverij over politiek en ongelijkheid in Zuid-Afrika begint. Je zult je ongemakkelijk voelen bij het feit dat hij alles weet over jouw land terwijl je geen idee hebt waarom hij zo gepassioneerd en tegelijkertijd zo scherp over de "Rainbow Nation" spreekt.

Ik ben een paar weken geleden naar Zuid-Afrika gereisd en dat is precies wat er is gebeurd. Het toerisme had er de afgelopen decennia een hoge vlucht genomen en kreeg daarna een terugslag met de uitbraak van de Covid-19 pandemie in 2020. Maar ondanks deze groei zijn zowel de ongelijkheid als de economische ontwikkeling verslechterd sinds het officiële einde van de apartheid in 1994. Deze twee tegenstrijdige stukjes informatie - in combinatie met de vurige woede van Cole - hebben me behoorlijk verbaasd en hebben me ertoe aangezet om op zoek te gaan naar meer uitleg. Nou, hoe zou jij je voelen als bijna dertig jaar later de ongelijkheid in de verdeling van rijkdom nog steeds zo groot was voor de meerderheid van de zwarte bevolking?

Cijfers zijn essentieel om de diepe ontevredenheid van veel Zuid-Afrikanen te begrijpen. Volgens de statistieken was het aandeel van de rijkste 1% in de totale persoonlijke rijkdom extreem in de jaren 1990 en is dat nu nog steeds. Sindsdien is er zelfs een lichte verhogen in welvaartsverschillen, wat het voortbestaan benadrukt van sterk hiërarchische instellingen die de hedendaagse nakomelingen zijn van koloniale of apartheidsmaatschappijen. Hoewel iedereen stemrecht heeft, blijft het eigendomsstelsel duaal. Afstammelingen van slavenhouders bezitten nog steeds het grootste deel van de rijkdom: de top 10% van de rijken bestaat uit 60% blanke Zuid-Afrikanen, die nauwelijks 10% van de totale bevolking vertegenwoordigen. Met deze feiten in het achterhoofd, doorliep ik elk van de "toeristische activiteiten" die volgden op mijn reis met gemengde gevoelens. Hoewel het natuurlijk was om te genieten van de schoonheid van het land, leek die bevoorrechte en comfortabele manier om het te ervaren niet meer juist en authentiek. Moet er geen positieve correlatie tussen de toename in toerisme en economische ontwikkeling? Kan de groei van het toerisme de welvaartsongelijkheid? Sommige studies hebben aangetoond dat de groei van het toerisme de inkomensongelijkheid in ontwikkelingseconomieën kan vergroten. Wil toerisme een motor zijn voor lokale ontwikkeling en duurzame economische groei in dergelijke contexten, dan moet er een beleid worden gevoerd om kleine, lokale ondernemingen en ongeschoolde arbeidskrachten die zich bezighouden met aan toerisme gerelateerde diensten, mondiger te maken. Daarom onderstrepen de ontmoedigende cijfers over de huidige ongelijkheid in rijkdom niet alleen de erfenis van de blanke overheersing, maar ook het falen van de regering om de meeste zwarte Zuid-Afrikanen te helpen deze ongelijkheid te overwinnen.

Hoe kunnen wij als toeristen hier ons steentje aan bijdragen? Het is van cruciaal belang om onszelf goed te informeren en op zoek te gaan naar authentieke ervaringen. Deze aanpak kan een tweeledig doel dienen: het promoten van kleine lokale ondernemers en het verbreden van onze culturele achtergrond. Ik kan je vertellen dat de winderige zee bij Kaap de Goede Hoop en het uitzicht op de wijngaarden je ademloos zullen achterlaten. Maar om dit land te begrijpen moet je zijn intrinsieke ambivalentie. Daarom moet je leren over de precaire omstandigheden van de landarbeiders en hoe het "Tot Systeem" - het alcoholisme onder hen heeft doen toenemen, wat resulteert in wijdverspreide sociale schade onder de gekleurde gemeenschap. Dan zou je het volgende moeten voelen niet helemaal comfortabel die wijn drinken en het is dit gevoel die je verblijf in Kaapstad uniek en anders dan anders kunnen maken. Als je er na je reis nog steeds van overtuigd bent dat Kaapstad alleen maar aanvoelt als Europa, dan heb je het andere gezicht van Zuid-Afrika volledig gemist: de townships en de geweldige mensen die er bewust voor hebben gekozen om daar te blijven en de wereld zo'n belangrijk stuk van Zuid-Afrika te laten zien. onze geschiedenis, betreurenswaardige gebeurtenissen die levend moeten blijven in ons collectieve geheugen en onderwijssystemen om elke generatie in staat te stellen na te denken en kritisch na te denken.

Toerisme heeft het potentieel om bij te dragen aan de welvaart van het gastland en moet op de lange termijn worden gekoppeld aan financiële ontwikkeling en economische groei. Als toerist moeten we onze ervaringen zorgvuldig kiezen en zo onze rol spelen in de duurzame ontwikkeling van deze buitengewone natie.

Dus, neem je je familie en vrienden mee naar de Echt Zuid-Afrika?

Deze column is geschreven door On-Campus MBA-student Alessia Arena als onderdeel van onze MBA op campus Internationale week. Ons On-Campus traject heeft een on-campus leervorm en is onderdeel van het executive modulaire deeltijd MaastrichtMBA programma. Het programma heeft een Triple Crown accreditatie en is bedoeld voor professionals met minimaal 5 jaar werkervaring.